The dance of the elements with nature adlı projemizin ürünlerini sergilediğimiz artsteps, e-book ve minecraft programlarını tanıttık.

 

Projemizin son ürün kısmı olan e-book çalışmamızdan kesitler

 

Evrenin Anahtarı Elementler

"Evrenin Anahtarı Elementler" şiirinden birer kıta yazan ortak ürün grubundan 20 öğrencimizin şiirlerinin seslendirmelerini Kılıçoğlu Anadolu Lisesi öğrencilerinden Gökçe N ve Tuğçe yapmışlardır. Bu videoyu hazırlarken öğrencilerimiz Capcut, chatterpix, picart web 2.0 araçlarından yaralanmışlardır

Artsteps Proje Sanal Sergimiz

Artsteps Sanal Sergimizi aşağıdaki linkten ziyaret edebilirsiniz;

Proje Sanal Sergimizi Gezebilirsiniz

 

“Bor elementi hakkında” Seminerimiz

 “The Dance of The Element With Nature” eTwinning projemizde seminer zamanı. Balıkesir Şehit Turgut Solak Fen Lisesi Kimya Öğretmeni AYLA ÖZER moderatörlüğünde, Balıkesir Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Jeoloji Mühendisliği Maden Yatakları ve Jeokimya Ana Bilim Dalı Öğretim Üyesi Mustafa Selman AYDOĞAN “Bor elementi hakkında”, Bor elementinin tarihçesi, Türkiye ve Dünya bor ve Lityum rezervleri, Bor ve Lityumun ne gibi amaçlarla kullanıldığı ile ilgili bilgilerini sunumla bizimle paylaştığı için kendisine çok teşekkür ediyoruz. Seminerimize katılan misafirlerimize, öğretmen ve öğrencilerimize katılımları ve hocamıza sorularından dolayı teşekkür ediyoruz. 24.05.2021

EŞREF BİTLİS ANADOLU LİSESİ TANITIM VİDEOSU

 

Bor Elementi ile ilgili Seminerimiz.

 

 Geri Dönüşüm Nedir ? Eşref Bitlis Anadolu Lisesi

Hazırlayan: Dilek

 Periyodik Tablo Nedir Ve Periyodik Tablonun Tarihçesi Eşref Bitlis Anadolu Lisesi

Hazılayan: Aysu

Eşref Bitlis Anadolu Lisesi

 

                                                                SAMARYUM

•     1879’da Paul-Emile Lecoq de Boisbaudran, samarskit mineralinden samaryum elementini ayrıştırdı.

• Gümüşi beyaz renkte bir metaldir.

• Düşük düzeyde zehirlidir.

• Samaryum-kobalt mıknatıslar, demir mıknatıslardan çok daha güçlüdür. Yüksek sıcaklıklarda bile manyetik etkilerini koruyabilmelerinden dolayı mikrodalga uygulamalarında kullanılırlar. Kulaklık gibi elektronik aletlerin küçülebilmesi bu mıknatısların kullanım alanlarının genişletilmesi ile mümkün oldu. Ancak artık neodim mıknatıslar, samaryum-kobalt mıknatıslardan daha yaygın bir biçimde kullanılıyor.

• Optik lazerlerde kullanılan kalsiyum klorür kristallerine samaryum eklenir.

• Kızılötesi ışınları soğuran camlarda ve nükleer reaktörlerdeki nötron soğurucularda kullanılır.

• Samaryum oksit, cam ve seramik yapımında kullanılır.

• Diğer lantanitlere benzer şekilde, stüdyo ışıklandırmalarında ve projektörlerde kullanılır.

 

 

Eşref Bitlis Anadolu Lisesi

 

Rutenij / Ruthenium (Ru)

Rutenij je hemijski element atomskog (rednog) broja 44. U periodnom sistemu elemenata predstavlja ga simbol Ru. Rutenij je tvrd, vatrostalni metal bijelosive boje. Vrlo je krt i teško se tali. Upotrebljava se kao katalizator u različitim hemijskim procesima poput hidriranja, sinteze amonijaka itd.
Otkrio ga je ruski hemičar Karl Ernst Claus 1844. godine. Ime je dobio po državi Rusiji (lat. Ruthenia). Rutenij je najrjeđi, najlakši i najsjajniji metal iz skupine platinastih metala.
Rutenij je izuzetno rijedak i koristi se u veoma malenim količinama. Glavna oblast upotrebe metala je elektronička industrija, naročito tehnologija zapisivanja podataka na računarske hard diskove.  Neki spojevi rutenija, naprimjer Grubbsovi katalizatori igraju važne uloge u hemijskim sintezama.
Za rutenij nije poznato da ima neku biološku funkciju. Međutim istražuju se neki kompleksi metala zbog njihovog mogućeg djelovanja kao sredstvo protiv raka.
Metal se ne rastvara u kiselinama kao npr. fluorovodičnoj, sumpornoj, dušičnoj, ali ni u zlatotopki. Snažna oksidacijska sredstva poput kalij-hidroksida i kalij-nitrata ili istopljene smjese natrij-hidroksida i peroksida vrlo brzo mogu oksidirati rutenij.

Ruthenium is a chemical element of atomic (ordinal) number 44. In the periodic table of elements, it is represented by the symbol Ru. Ruthenium is a hard, white-gray refractory metal. It is very brittle and melts hard. It is used as a catalyst in various chemical processes such as hydrogenation, ammonia synthesis, etc.

It was discovered by the Russian chemist Karl Ernst Claus in 1844. It was named after the state of Russia (lat. Ruthenia). Ruthenium is the rarest, lightest and brightest metal in the platinum group of metals.
Ruthenium is not known to have any biological function. However, some metal complexes are being investigated for their possible action as an anti- cancer agent.
The metal does not dissolve in acids such as e.g. hydrofluoric, sulfuric, nitrogenous, but not in a gold smelter. Strong oxidizing agents such as potassium hydroxide and potassium nitrate or a molten mixture of sodium hydroxide and peroxide can oxidize ruthenium very quickly.

Tehnecij / Technetium (Tc)

Tehnecij je hemijski element sa simbolom Tc i atomskim brojem 43. To je najlakši element čiji su izotopi svi radioaktivni, a nijedan nije stabilan osim potpuno jonizovanog stanja od 97Tc.  Gotovo sav dostupni tehnecij proizvodi se kao sintetički element. Tehnecij koji se prirodno javlja je spontani proizvod fisije u uranijumovoj I torijumovoj rudi, najčešći izvor, ili produkt hvatanja neutrona u molibdenovim rudama. Srebrno sivi, kristalni prijelazni metal nalazi se između mangana i renija u grupi 7 periodnog sustava, a njegova su hemijska svojstva posredna između svojstava oba susjedna elementa. Najčešći prirodni izotop je 99Tc, samo u tragovima.

Technetium is a chemical element with the symbol Tc and atomic number 43. It is the lightest element whose isotopes are all radioactive, none of which is stable other than the fully ionized state of 97Tc. Nearly all available technetium is produced as a synthetic element. Naturally occurring technetium is a spontaneous fission product in uranium ore and thorium ore, the most common source, or the product of neutron capture in molybdenum ores. The silvery gray, crystalline transition metal lies between manganese and rhenium in group 7 of the periodic table, and its chemical properties are intermediate between those of both adjacent elements. The most common naturally occurring isotope is 99Tc, in traces only. 

Mendeljevijum / Mendelevium (Md)

Mendeljevijum hemijski je element iz grupe aktinoida sa atomskim brojem 101. Radioaktivan je i dobija se isključivo veštačkim putem — bombardovanjem ajnštajnijuma alfa-česticama. Prvi ga je dobio američki nobelovac Glen Siborg sa saradnicima, 1955. godine i od tada, pa do 1957. označavao se simbolom Mv. Ovaj hemijski element nazvan je po ruskom hemičaru Dimitriju Ivanoviču Mendeljejevu.
Istraživanja su pokazala da mendeljevijum ima relativno stabilno dvopozitivno (II) oksidaciono stanje, kao i tropozitivno (III) koje je više karakteristično za aktinoidne elemente. Tropozitivno oksidaciono stanje je dominantnije pobuđeno stanje u vodenim rastvorima (kada se koristi proces hromatografije). Izotop 256Md se koristio za ispitivanje nekih od hemijskih osobina ovog elementa u vodenim rastvorima. Nisu poznati primeri primene mendeljevijuma, a do danas je ovaj element proizveden samo u tragovima. Svi drugi otkriveni izotopi mendeljevijuma su radioaktivni. Naučnici Johanson i Rosengren su 1975. godine predvideli da bi Md mogao imati dvovalentno metalno stanje, slično kao kod evropijuma (Eu) i iterbijuma (Yb), umesto očekivanog trovalentnog.

Mendelevium is a chemical element from the group of actinides with atomic number 101. It is radioactive and is obtained exclusively by artificial means - by bombarding Einstein with alpha particles. The first to receive it was the American Nobel laureate Glenn Siborg and his associates, in 1955 and from then until 1957, he was marked with the symbol of Mv. This chemical element is named after the Russian chemist Dimitri Ivanovich Mendeleev.
Studies have shown that mendelium has a relatively stable two-positive (II) oxidation state, as well as a three-positive (III) state which is more characteristic of actinide elements. The tropositive oxidation state is the more dominant excited state in aqueous solutions (when the chromatography process is used). The isotope 256Md was used to test some of the chemical properties of this element in aqueous solutions. There are no known examples of the use of mendelium, and to date this element has been produced only in trace amounts. All other mendelium isotopes detected are radioactive. In 1975, scientists Johansson and Rosengren predicted that Md could have a divalent metallic state, similar to europium (Eu) and ytterbium (Yb), instead of the expected trivalent one.

Stronicij / Stronitium (Sr)

Stroncij je  hemijski element atomskog  (rednog) broja 38. U periodnom sistemu elemenata predstavlja ga simbol Sr. Stroncij je mekani, srebrnastobijeli metal, koji na zraku poprima žućkastu boju. U prirodi se javlja u mineralima celestinu i stroncijanitu (SrCO3). Elementarni stroncij jako oksidira na zraku pa se stoga čuva u kerozinu. Zapaljen gori jarkim crvenoljubičastim plamenom.
Izotop stroncij-90 se pojavljuje u radioaktivnim oblacima i ima vrijeme poluraspada 28,9 godina. Stroncij je dobio naziv prema selu Strontian u Škotskoj, gdje je njegov mineral i otkriven.
Čisti stroncij se čuva u mineralnom ulju ili petroleju, da bi se spriječila oksidacija. Sitni stroncijev prah spada u grupu pirofornih metala, a to znači da će samostalno reagirati s kisikom na sobnoj temperaturi. Stroncij se dobiva elektrolizom rastaljenog stroncijevog klorida pomiješanog s kalijevim kloridom:

Sr2+ + 2 e- → Sr

2 Cl- → Cl2 (plin) + 2 e-

Upotreba stroncija je raznolika: najčešće se koristio u staklu za katodne cijevi u televizorima u boji kako bi spriječio emisiju štetnih X-zraka. Također je sastavni dio nekih legura u automobilskoj industriji,stroncij-89 i stroncij-9, koriste se u liječenju raka.

Strontium is a chemical element of atomic (ordinal) number 38. In the periodic table of elements, it is represented by the symbol Sr. Strontium is a soft, silvery-white metal, which takes on a yellowish color in air. In nature, it occurs in the minerals celestine and strontium (SrCO3). Elemental strontium is strongly oxidized in air and is therefore stored in kerosene. When ignited, it burns with a bright red-purple flame. The isotope strontium-90 occurs in radioactive clouds and has a half-life of 28.9 years. Strontium is named after the village of Strontian in Scotland, where its mineral was also discovered.
Pure strontium is stored in mineral oil or kerosene, to prevent oxidation.Small  strontium powder belongs to the group of pyrophoric metals, which means that it will react freely with oxygen at room temperature.
Strontium is obtained by electrolysis of molten strontium chloride mixed with potassium chloride:

Sr2 + + 2 e- → Sr.

2 Cl- → Cl2 (gas) + 2 e-

The use of strontium is diverse: it is most commonly used in cathode ray tube glass in color TVs to prevent the emission of harmful X-rays. It is also an integral part of some alloys in the automotive industry, strontium-89 and strontium-9, used in the treatment of cancer.

Selen / Selenium (Se)

Selen je hemijski element sa simbolom Se i atomskim brojem 34. To je metaloid VIA grupe periodnog sistema (mada ga mnogi izvori svrstavaju u nemetale) čije su osobine između susjednih halkogenih elemenata: sumpora i telura. U prirodi se rijetko nalazi u elementarnom stanju ili kao neki čisti spoj u rudi. Selen je otkrio Jacob Berzelius 1817. zapazivši sličnost novog elementa sa ranije poznatim telurom (čije ime znači Zemlja). Agregatno stanje mu je čvrsto. U prirodi se pojavljuje u organskom (selenometionin i selenocistein) i anorganskom (selenit i selenat) obliku. Kvalitetnom i uravnoteženom prehranom unosimo 70-100 µg selena. Apsorpcija se većim dijelom odvija u dvanaesniku (50-80%) te se mijenja ovisno o obliku.

Selenium is a chemical element with the symbol Se and atomic number 34. It is a metalloid of the VIA group of the periodic table (although many sources classify it as non-metals) whose properties are between neighboring chalcogenic elements: sulfur and tellurium. In nature it is seldom found in the elemental state or as some pure compound in ore. Selenium was discovered by Jacob Berzelius in 1817, noticing the similarity of the new element with the previously known tellurium (whose name means Earth). His physical state is solid. It occurs in nature in organic (selenomethionine and selenocysteine) and inorganic (selenite and selenate) form. With a quality and balanced diet, we consume 70-100 µg of selenium. Absorption mostly takes place in the duodenum (50-80%) and varies depending on the form.

Arsen / Arsenic (As)

Arsen je hemijski element sa simbolom As i atomskim brojem 33. U Periodnom Sistemu Elemenata je svrstan u 4. periodu i 5. glavnu grupu, odnosno u dušikovih grupu elemenata. Spada u polumetale. Agregatno stanje mu je čvrsto. Postoji u tri alotropske modifikacije:
    Sivi arsen- Nalazi se u prirodi, krut je i metalnog sjaja. Provodi električnu energiju.        
    Žuti arsen- Dobiva se  naglim hlađenjem  arsenovih para, mekan je poput voska i ne provodi električnu energiju.
    Amorfni arsen- Nastaje kondenzacijom arsenovih para na temperaturi od 100C° do 200C°. Tvrd je i crna sjaja.
Arsen i njegovi spojevi su otrovni i upotrebljavaju se kao insekticidi, kod izrade pesticida i pigmenta za boje.
Arsenovi spojevi su kumulativni otrovi. Zagrijavanjem na zraku, arsen izgara modrikastim plamenom, uz karakterističan miris po češnjaku, a nastaje i bijeli dim arsenova(III) oksida (As2O3). Upotrebljava se u medicini, industriji boja (bojadisalstvu) i za konzerviranje drva i kože.
Arsen je prvi otkrio Albertus Magnus u 1250.
Arsenovodik (AsH) je bezbojan, vrlo otrovan plin, mirisa po češnjaku.

Arsenic is a chemical element with the symbol As and atomic number 33. In the Periodic Table of the Elements, it is classified in the 4th period and the 5th main group, ie in the nitrogen group of elements. It belongs to the semi-metals. His physical state is solid. It exists in three allo tropical modifications:
    Gray arsenic- It is found in nature, it is rigid and has a metallic luster. It conducts electricity.
    Yellow arsenic- Obtained by the rapid cooling of arsenic vapors, is soft as wax and does not conduct electricity.
    Amorphous arsenic - Formed by condensation of arsenic vapor at a temperature of 100C ° to 200C °. It has a hard and black sheen.
Arsenic and its compounds are toxic and are used as insecticides, in the production of pesticides and pigments for paints.
Arsenic compounds are cumulative poisons. By heating in air, arsenic burns with a bluish flame, with a characteristic smell of garlic, and white smoke of arsenic (III) oxide (As2O3) is formed. It is used in medicine, the paint industry (painting) and for canning wood and leather.
Arsenic was first discovered by Albertus Magnus in 1250.
Arsenovodik (AsH) is a colorless, highly toxic gas, smelling of garlic

Nikl / Nickel (Ni)

Nikl je hemijski element sa simbolom Ni i atomskim brojem 28. Otporan je na koroziju u različitim sredinama, te na djelovanje atmosferskih plinova (na zraku sporo oksidira), vode, halogenih elemenata i sumpora na sobnoj temperaturi, a zagrijavanjem mu se reaktivnost povećava. Otporan je prema lužinama sve do 500 °C, u neoksidativnim kiselinama otapa se vrlo sporo, a u razrijeđenim oksidirajućim kiselinama brzo. Tali se na temperaturi od 1450 °C.
On je srebrenasto-svijetli sjajni metal sa blagim zlatnim nijansama. Nikl pripada prelaznim metalima, veoma je tvrd i duktilan.   Čak i u tom slučaju, nikl je dovoljno reaktivan sa kisikom pa se nikl vrlo rijetko može naći na površini Zemlje.
Hemijski element nikl je prvi put izolirao i klasificirao Axel Fredrik Cronstedt 1751. godine, koji je prvobitno pogrešno identificirao njegovu rudu kao mineral bakra.
Kako je izrazito otporan na koroziju, koristi se za galvansko prevlačenje drugih metala radi zaštite. Slitine nikla i bakra se koriste za izradu kovanog novca, pribora za jelo, itd.

Nickel is a chemical element of atomic (ordinal) number 28. In the periodic table of elements it is represented by the symbol Ni.
It is resistant to corrosion in various environments, and to the action of atmospheric gases (slowly oxidizes in air), water, halogen elements and sulfur at room temperature, and its reactivity increases when heated. It is resistant to alkalis up to 500 ° C, dissolves very slowly in non-oxidizing acids and quickly in dilute oxidizing acids. It melts at a temperature of 1450 ° C.
It is a silvery-bright shiny metal with slight golden hues. Nickel belongs to transition metals, it is very hard and ductile. Even in this case, nickel is sufficiently reactive with oxygen so nickel can very rarely be found on the Earth's surface.
The chemical element nickel was first isolated and classified by Axel Fredrik Cronstedt in 1751, who originally misidentified its ore as a copper mineral.
As it is extremely resistant to corrosion, it is used for galvanic coating of other metals for protection. Nickel and copper alloys are used to make coins, cutlery, etc.

Kobalt / Cobalt (Co)

Kobalt je hemijski  element atomskog (rednog) broja 27. U periodnom sistemu elemenata predstavlja ga simbol Co. Kobalt je čeličnosive boje, vrlo tvrd, žilav i otrovan metal. 

Godine 1735. švedski hemičar Georg Brandt otkrio je do tada nepoznati element i dao mu ime kobalt. Simbol "Co" je izveden od dva početna slova latinskog naziva za kobalt - Cobaltum.

Kobalt se nalazi u mnogim rudama. Koristi se za legure koje trebaju biti magnetične, otporne na koroziju i jako čvrste. Važan je sastojak u industriji boja, tinta i lakova. Često je povezan s niklom. Sisavci zahtijevaju male količine kobaltove soli. Izotop Co60 (umjetno proizveden radioaktivni izotop kobalta) važan je radioaktivni traser i upotrebljava se u medicinskoj radioterapiji pri liječenju tumora i oboljelih od karcinoma. Metalni kobalt često predstavlja mješavinu dvije kristalografske strukture. Česta oksidacijska stanja su mu +2, +3, ali postoji i kobalt s oksidacijskim stanjem +1.

Cobalt is a chemical element of atomic (ordinal) number 27. In the periodic table of elements is represented by the symbol Co. Cobalt is a steel-gray color, a very hard, tough, ferromagnetic and poisonous metal. 

In 1735, the Swedish chemist Georg Brandt discovered a hitherto unknown element and gave it the name cobalt. The symbol "Co" is derived from the two initial letters of the Latin name for cobalt - Cobaltum. 

Cobalt is found in many ores. It is used for alloys that need to be magnetic, wear-resistant and very strong. It is an important ingredient in the paint, ink and varnish industry. It is often associated with nickel.  Mammals require small amounts of cobalt salt. Cobalt has a relative permeability equal to two-thirds of the permeability of iron. Metallic cobalt is often a mixture of two crystallographic structures. Its frequent oxidation states are +2, +3, but there is also cobalt with an oxidation state of +1.

Željezo / Iron (Fe)

Željezo je hemijski element sa simbolom Fe i atomskim brojem 26. To je metal koji pripada prvoj prijelaznoj seriji i skupini 8 periodnog sustava. Po masi je to najčešći element na Zemlji, neposredno ispred kisika (32,1%, odnosno 30,1%), čineći veći dio Zemljine vanjske i unutarnje jezgre. To je četvrti najčešći element u Zemljinoj kori.U svom metalnom stanju željezo je rijetko u Zemljinoj kori, ograničeno uglavnom na taloženje meteoritima. Suprotno tome, rude gvožđa su među najzastupljenijim u Zemljinoj kori, iako za vađenje korisnog metala potrebne su peći ili peći koje mogu doseći 1.500 ° C ili više, oko 500 ° C (900 ° F) više nego što je potrebno za topljenje bakra. Ljudi su počeli savladavati taj proces u Evroaziji otprilike oko 2000 pne, [nije provjereno u tijelu], a upotreba željeznih alata i oružja počela je istiskivati legure bakra, u nekim regijama, tek oko 1200 pne. Taj se događaj smatra prijelazom iz bronzanog u željezno doba. U modernom svijetu legure gvožđa, poput čelika, nehrđajućeg čelika, lijevanog željeza i specijalnih čelika, daleko su najčešći industrijski metali zbog svojih mehaničkih svojstava i niske cijene. 

Iron is a chemical element with symbol Fe and atomic number 26. It is a metal that belongs to the first transition series and group 8 of the periodic table. It is, by mass, the most common element on Earth, right in front of oxygen (32.1% and 30.1%, respectively), forming much of Earth's outer and inner core. It is the fourth most common element in the Earth's crust.In its metallic state, iron is rare in the Earth's crust, limited mainly to deposition by meteorites. Iron ores, by contrast, are among the most abundant in the Earth's crust, although extracting usable metal from them requires kilns or furnaces capable of reaching 1,500 °C (2,730 °F) or higher, about 500 °C (900 °F) higher than that required to smelt copper. Humans started to master that process in Eurasia by about 2000 BCE,[not verified in body] and the use of iron tools and weapons began to displace copper alloys, in some regions, only around 1200 BCE. That event is considered the transition from the Bronze Age to the Iron Age. In the modern world, iron alloys, such as steel, stainless steel, cast iron and special steels are by far the most common industrial metals, because of their mechanical properties and low cost.

Mangan / Manganese (Mn)

Mangan je hemijski element atomskog broja 25. U periodnom sistemu elemenata predstavljen je simbolom Mn. Mangan je srebrnasto bijeli, tvrdi i lomljivi metal sličan željezu. Javlja se u četiri alotropske modifikacije. Lako je topljiv u razrijeđenim kiselinama uz razvoj vodonika . Reaktivan je kad je čist, pa reaguje s vodom i polako se otapa u njoj, a na površini oksidira u zraku, stvarajući smeđu prevlaku. Ona gori s kisikom svoje najstabilnije oksid, Mn3O4 . Elementarni mangan otkrio je švedski hemičar CW Scheele u Stockholmu 1774. godine, a iste godine izolovao ga je J. Gahn. Udio mangana u elementarnom sastavu Zemljine kore iznosi 0,085%, a vrlo je raširen u obliku spojeva.
Od ostalih mineralnih resursa pronađenih u morskom dnu, mangan ima najveću vrijednost koja se danas široko iskorištava. Prisutan je u malim količinama u biljnim i životinjskim ćelijama. Nalazi se u elementarnom stanju u meteoritima. Nalazi se u gotovo svim tlima, barem u tragovima.
Hemijski je sličan željezu i slijedi ga u rudi. Veće količine manganove rude nakupile su se na relativno malo mjesta na Zemlji.

Manganese is a chemical element of atomic number 25. Its symbol is Mn. Manganese is a silvery-white, hard and brittle metal similar to iron. It occurs in four allotropic modifications. It is easily soluble in dilute acids with the development of hydrogen. It is reactive when clean, so it reacts with water and slowly dissolves in it, oxidizing on the surface in the air, forming a brown coating. It burns with oxygen its most stable oxide, Mn 3 O 4. Elemental manganese was discovered by the Swedish chemist CW Scheele in Stockholm in 1774, and in the same year it was isolated by J. Gahn. The share of manganese in the elemental composition of the Earth's crust is 0.085%, and it is very widespread in the form of compounds.
Of the other mineral resources found in the seabed, manganese has the highest value that is widely exploited today.It is present in small amounts in plant and animal cells. It is found in the elemental state in meteorites. It is found in almost all soils, at least in traces.
It is chemically similar to iron and follows it in ore. Larger amounts of manganese ore have accumulated in relatively few places on Earth.

Vanadij / Vanadium (V)

 

Vanadij je hemijski element atomskog broja 23. U periodnom sitemu elemenata predstavlja ga simbol V.

Vanadij je čeličnosiv, vrlo tvrd metal, otporan na koroziju. U prirodi se pojavljuje u oko 65 minerala. Jedan je od 26 elemenata koji se nalaze u većini živih organizama.

Najviše se koristi u proizvodnji legura. Vanadijevi čelici upotrebljavaju se za izradu brzoreznih alata. Služi kao filtar za rendgensko zračenje.

Vanadij je dobio ime prema skandinavskoj božici Vanadis, drugom imenu za Freyju.

Vanadium is a chemical element of atomic (ordinal) number 23 and atomic mass 50.9415 (1).  In the periodic table of elements, it is represented by the symbol V. Vanadium is a steel gray, very hard metal, corrosion resistant.  It occurs in nature in about 65 minerals.  It is one of the 26 elements found in most living organisms. It is mostly used in the production of alloys.  Vanadium steels are used to make high-speed tools.  Serves as an X-ray filter. Vanadium was named after the Scandinavian goddess Vanadis, another name for Freya.

Sumpor / Sulfur (S)

Sumpor je hemijski element atomskog broja 16. U periodnom sistemu elemenata predstavlja ga simbol S.

Sumpor je na sobnoj temperaturi krutina u finom prahu bez mirisa svijetložute boje.

Mirisom podsjeća na šibice, lagan je i mekan. Netopljiv u vodi, ali je topljiv u nepolarnim otapalima, primjerice ugljikovu disulfidu (CS2), tetetraklorugljiku (CCl4) i toluenu (C6H5CH3). Slab je vodič topline i elektriciteta.

Gori plavičastim plamenom pri čemu nastaje sumporov dioksid (SO2). Na povišenim temperaturama tvori spojeve s hlorom, ugljikom, željezom i drugim elementima.

Kristali su mu žute boje, a najčešće se pojavljuje kao sulfat i sulfit, ili čak kao elementarni sumpor. Sumpor se u prirodi može naći u elementarnom stanju na površinskim dijelovima Zemljine kore, mada je zastupljenost sumpora u Zemljinoj kori vrlo mala, a u mineralima i rudama znatna. Elementarnu prirodu sumpora spoznao je Lavoisier 1777. godine. Najvažniji minerali sumpora su: pirit (FeS2), sfalerit (ZnS), halkopirit (CuFeS2), galenit (PbS), cinabarit (HgS), sadra (CaSO4 x 2H2O). Upotreba sumpora je raznolika: u medicini, proizvodnja najbitnije kiseline u industriji; sumporne kiseline, te proizvodnja ugljikova disulfida. Sumpor se najviše upotrebljava kao jedna od sirovina za gnojiva, insekticide, fungicide, lijekove, organske boje, barut,  koristi se za proizvodnju automobilskih guma (vulkanizacija gume), također se koristi za sumporenje bačvi u vinogradarstvu. Sumporna kiselina je komponenta kisele kiše, koja zagađuje i značajno umanjuje pH vrijednost tla i voda, što često ima pogubne posljedice na okolinu.  

Sulfur is a chemical element of atomic (ordinal) number 16 and atomic mass 32,065 .  In the periodic table of elements, it is represented by the symbol S. Sulfur is a solid powder at room temperature without a light yellow odor. It smells like matches, it is light and soft.  Insoluble in water, but soluble in non-polar solvents, such as carbon disulfide (CS2), carbon tetrachloride (CCl4) and toluene (C6H5CH3).  It is a weak conductor of heat and electricity. It burns with a bluish flame to form sulfur dioxide (SO2).  At elevated temperatures it forms compounds with chlorine, carbon, iron and other elements. Its crystals are yellow in color, and it most often appears as sulfate and sulfite, or even as elemental sulfur.  Sulfur can be found in nature in its elemental state on the surface parts of the Earth's crust, although the presence of sulfur in the Earth's crust is very small, and in minerals and ores is significant.  The elemental nature of sulfur was realized by Lavoisier in 1777.  The most important sulfur minerals are: pyrite (FeS2), sphalerite (ZnS), chalcopyrite (CuFeS2), galena (PbS), cinnabarite (HgS), gypsum (CaSO4 x 2H2O).  The use of sulfur is diverse: in medicine, the production of the most essential acid in industry;  sulfuric acid, and the production of carbon disulfide.  Sulfur is mostly used as one of the raw materials for fertilizers, insecticides, fungicides, medicines, organic paints, gunpowder, it is used for the production of car tires (rubber vulcanization), it is also used for sulfurization of barrels in viticulture.  Sulfuric acid is a component of acid rain, which pollutes and significantly reduces the pH of soil and water, which often has detrimental effects on the environment.

Fosfor / Phosphorus (P)

Fosfor je hemijski element koji ima simbol P i atomski broj 15. On je viševalentan nemetal. U prirodi se često nalazi u neorganskom fosfatnom kamenju. Fosfor je sastavni dio nukleinskih kiselina — DNK (dezoksiribonukleinske kiseline) i RNK (ribonukleinske kiseline) i esencijalan element za sve ćelije, pa se zato svrstava u biogene elemente. Najznačajnija industrijska upotreba fosfornih hemikalija je za pravljenje đubriva. Fosforne smjese se koriste i u eksplozivima, nervnim gasovima, pirotehnici, pesticidima, pastama za zube i deterdžentima. 

Fosfor se može pronaći u više alotropskih modifikacija, najčešće kao beli, crveni i crni. Sjaj fosfora je bila atrakcija za vreme njegovog otkrića 1669. godine, ali mehanizam kojim je sijao nije opisan sve do 1974. godine. Znalo se još prije da ako bi stavili fosfor u teglu, sijao bi i posle kratkog vremena prestao.  Reakcija sa kiseonikom se dešava na površini tečnog ili čvrstog fosfora, formirajući kratkotrajne molekule HPO i P2O2, koji oboje emituju vidljivu svetlost. Reakcija je spora, pa on sija duže vremena čak i u zatvorenoj tegli. Reakcija koja daje fosforu sjaj zove se luminescencija.

Zbog reaktivnosti sa vazduhom i mnogim kiseoničnim jedinjenjima, fosfor se ne nalazi elementaran u prirodi ali ga ima puno u mnogim drugim oblicima. Fosforni kamen, koji se delimično sadrži od apatita je bitan komercijalan izvor ovog elementa. Velika izvorišta apatita se nalaze u Kini, Rusiji, Maroku, Floridi, Ajdahu, Juti i na drugim mjestima..

Phosphorus is a chemical element that has the symbol P and atomic number 15. It is a multivalent non-metal. In nature, it is often found in inorganic phosphate rocks. Phosphorus is an integral part of nucleic acids - DNA (deoxyribonucleic acid) and RNA (ribonucleic acid) and is an essential element for all cells, so it is classified as a biogenic element. The most important industrial use of phosphorus chemicals is for making fertilizers. Phosphorus mixtures are also used in explosives, nerve gases, pyrotechnics, pesticides, toothpastes and detergents.

Phosphorus can be found in several allotropic modifications, most often as white, red and black. The luster of phosphorus was an attraction during its discovery in 1669, but the mechanism by which it shone was not described until 1974. It was known before that if they put phosphorus in a jar, it would shine and after a short time it would stop. The reaction with oxygen takes place on the surface of liquid or solid phosphorus, forming short-lived molecules of HPO and P2O2, which both emit visible light. The reaction is slow, so it shines for a long time, even in a closed jar. The reaction that gives phosphorus a glow is called luminescence.

Due to its reactivity with air and many oxygen compounds, phosphorus is not found elementally in nature but is abundant in many other forms. Phosphor stone, which is partly contained in apatite, is an important commercial source of this element. Large sources of apatite are found in China, Russia, Morocco, Florida, Idaho, Utah and elsewhere. 

Kiseonik / Oxygen (O)

Kiseonik je hemijski element koji se označava simbolom O i ima atomski broj 8. Pripada halkogenim nemetalima. On je najčešći i najrasprostranjeniji element u Zemljinoj kori sa udjelom od oko 49%.  Takođe čini i 21% Zemljine atmosfere. U elementarnom obliku kiseonik se pretežno javlja kao O2 – molekularni kiseonik ili dikiseonik. On je bezbojan gas bez mirisa i ukusa. Neophodan je za sagorijevanje i koroziju. Potreban je za život gotovo svih živih bića na Zemlji. Stvaraju ga biljke u procesu fotosinteze, ali ga i same troše za disanje, mada u manjoj mjeri odnosu na količinu koju proizvode fotosintezom.  U visokim koncentracijama kiseonik je za većinu živih bića otrovan. Metastabilni, vrlo reaktivni alotropni oblik kiseonika sa tri atoma kiseonika O3 naziva se ozon. 

Švedsko-njemački hemičar Karl Vilhelm Šile 1774. i engleski hemičar Džozef Pristli 1771, nezavisno jedan od drugog, otkrili su i izolovali kiseonik u sklopu proučavanja procesa sagorijevanja.

Kisik se veže sa mnogim elementima, stvarajući okside i druga jedinjenja. 

Oxygen is a chemical element denoted by the symbol O and has the atomic number 8. It belongs to chalcogenic non-metals. It is the most common and widespread element in the Earth's crust with a share of about 49%. It also makes up 21% of the Earth's atmosphere. In its elemental form, oxygen predominantly occurs as O2 - molecular oxygen or dioxygen. It is a colorless gas without smell and taste. It is necessary for combustion and corrosion. It is necessary for the life of almost all living beings on Earth. It is created by plants in the process of photosynthesis, but they also consume it for respiration, although to a lesser extent in relation to the amount they produce by photosynthesis. In high concentrations, oxygen is poisonous to most living things. A metastable, highly reactive allotropic form of oxygen with three oxygen atoms O3 is called ozone.

The Swedish-German chemist Carl Wilhelm Schiele in 1774 and the English chemist Joseph Priestley in 1771, independently of each other, discovered and isolated oxygen as part of the study of the combustion process.

Oxygen binds to many elements, forming oxides and other compounds.

Azot / Nitrogen (N)

Azot je hemijski element sa simbolom N i atomskim brojem 7. Prvi ga je otkrio i izolovao škotski lekar Daniel Rutherford 1772. godine. To je čest element u svemiru, procenjen kao sedmi u ukupnom obimu u Mlečnom putu i Sunčevom sistemu. Pri standardnoj temperaturi i pritisku, dva atoma elementa vezuju se za dinitrogen, dvobojni dvoatomni gas bez boje i mirisa sa formulom N2. Dinitrogen čini oko 78% Zemljine atmosfere, što ga čini najrasprostranjenijim nekombinovanim elementom. Azot se javlja u svim organizmima. Atom azota ima sedam elektrona. U osnovnom stanju su raspoređeni u elektronskoj konfiguraciji 1s² 2s² 2p³. Karl Vilhem Šile je 1771. godine dokazao da je azot osnovni sastojak vazduha. Čisti amonijak prvi put je dobio engleski hemičar Džozef Pristli 1774. godine. Već u 19. veku primećeno je da veći deo biljne materije sadrži azot i da je on važni gradivni elemenat svih živih bića. On je jedan od osnovnih elemenata koji grade belančevine i belančevinaste materije, kao i DNK. Azot je i osnovni sastojak svih enzima, koji upravljaju metabolizmom kod biljaka, životinja i čoveka. Stoga je on nezamjenjiv za celokupni život na Zemlji. Azot se danas primarno dobija frakcionom destilacijom tečnog vazduha u postrojenjima za razlaganje vazduha po Lindeovom postupku.

Nitrogen is a chemical element with the symbol N and atomic number 7. It was first discovered and isolated by Scottish physician Daniel Rutherford in 1772. It is a common element in the universe, estimated at about seventh in total abundance in the Milky Way and the Solar System. At standard temperature and pressure, two atoms of the element bind to form dinitrogen, a colourless and odorless diatomic gas with the formula N2. Dinitrogen forms about 78% of Earth's atmosphere, making it the most abundant uncombined element. Nitrogen occurs in all organisms. A nitrogen atom has seven electrons. In the ground state, they are arranged in the electron configuration 1s² 2s² 2p³. In 1771, Carl Wilhelm Schiele proved that nitrogen was the basic component of air. Pure ammonia was first obtained by the English chemist Joseph Priestley in 1774. Already in the 19th century, it was noticed that most of the plant matter contains nitrogen and that it is an important building block of all living beings. It is one of the basic elements that make up proteins and protein substances, as well as DNA. Nitrogen is also a basic ingredient in all enzymes that control metabolism in plants, animals and humans. Therefore, he is irreplaceable for all life on Earth. Today, nitrogen is primarily obtained by fractional distillation of liquid air in air decomposition plants according to the Linde process.

Amerikyum (ENG) - Gikal

 

AMERICIUM

The element americium is designated by the abbreviation "Am". It is in the group of actinides of the 7th period of the periodic table. Its melting point is measured at 1449 K (1176 ° C or 2149 ° F) and its boiling point at 2284 K (2011 ° C or 3652 ° F). It is solid in room conditions. It has a density similar to lead. It has a silver-white color. There is no isotope that occurs in the natural environment, all isotopes are created in the laboratory environment. Since americium was first produced in America, it got its name from this country.

Americium; It is used as a portable source of gamma rays and alpha particles for use in medicine, science and industry. It is also used as the main material in nuclear research to make heavier elements. The isotope 241Am is used in very small quantities in "ionization chamber" smoke detectors. 1 gram of americium dioxide provides enough active ingredient for more than three million household smoke detectors.

People working in nuclear power plants and people living near nuclear power plants may be exposed to this chemical element at higher rates. Damage to organs from americium exposure is unlikely to humans because americium can only accumulate in organs for a short time. Isotopes of americium degrade very slowly in the environment and as a result can cause damage to plants and animals.

Amerikyum (TR) - Gikal

 

AMERİKYUM

Amerikyum elementi, "Am" kısaltması ile gösterilir. Periyodik tablonun 7.periyodunun aktinitler grubunda yer alır. Erime noktası 1449 K (1176°C veya 2149°F) ve kaynama noktası ise 2284 K (2011°C veya 3652°F) olarak ölçülmüştür. Oda koşullarında katı halde bulunmaktadır. Kurşuna benzer yoğunluktadır. Gümüş-beyaz bir rengi vardır. Doğal ortamda oluşan izotopu yoktur, tüm izotopları laboratuvar ortamında oluşturulur. amerikyum, ilk üretildiği yer Amerika olduğu için adını da bu ülkeden almıştır. 

Amerikyum; tıp, bilim ve endüstride kullanılmak üzere taşınabilir bir gama ışınları ve alfa parçacıkları kaynağı olarak kullanılır. Aynı zamanda, daha ağır elementler yapmak için nükleer araştırmalarda ana malzeme olarak da kullanılır. İzotop 241Am, "iyonizasyon odası" duman detektörlerinde çok az miktarlarda kullanılmaktadır. 1 gram amerikum dioksit, üç milyondan fazla ev tipi duman detektörü için yeterli aktif madde sağlar.

Nükleer santrallerde çalışan insanlar ve nükleer santrallerin yakınında yaşayan insanlar daha yüksek oranlarda bu kimyasal elemente maruz kalabilirler. Amerikyum teması needeniyle organların zarar görmesi insanlar için olası değildir çünkü amerikyum organlarda sadece kısa bir süre birikebilmektedir. Ancak Amerikyumun izotopları çevrede çok yavaş bozulur ve bunun sonucunda bitkilere ve hayvanlara zarar verebilirler. 

Plütonyum (ENG) - Gikal

 

PLUTONİUM

It is symbolized by "Pu" and is included in the actanites group of the 7th period of the periodic table. Its melting point was measured as 640 ° C (1184 ° F or 913 K) and its boiling point was measured as 3228 ° C (5842 ° F or 3501 K). It is solid under room conditions. It darkens when it comes into contact with the air and has a silvery color. All of its isotopes are radioactive. The most well-known isotope, plutonium-239, has a longer half-life than others. Plutonium was discovered at the University of California at Berkley in 1941 by scientists Joseph W. Kennedy, Glenn T. Seaborg, Edward M. McMillan, and Arthur C. Wohl.

Usually not found in nature, but small amounts of plutonium can be found in uranium ores. Plutonium is a byproduct of the nuclear power industry. About 20 tons of plutonium are produced each year, according to the Los Alamos National Laboratory. Atmospheric weapons tests conducted in the 1950s and 1960s dropped tons of plutonium into the Earth's atmosphere, according to the World Nuclear Association.

Although it is an element not used much commercially, one third of the materials used in nuclear energy is plutonium element. It is touted in the media as "the most toxic element known to man," but scientists deny it. Since plutonium does not contain gamma radiation, health problems are unlikely when working with plutonium unless it is inhaled or ingested in some way. In addition, no death from plutonium has been recorded since 2003.

Interesting information:

Plutonium is named after the planet Pluto. This is not because, as you think, this element is abundant in Pluto. The main reason is this: uranium, named after the planet Uranus, and the field of the planet Neptune comes after neptunium.

Plütonyum (TR) - Gikal

 

PLÜTONYUM

‘’Pu’’ ile sembolize edilir ve periyodik cetvelin 7.periyodunun aktanitler gubunda yer alır.Erime noktası 640°C (1184°F veya 913 K) ve kaynama noktası ise 3228°C (5842°F veya 3501 K) olarak ölçülmüştür. Oda koşullarında katı halde bulunur. Hava il temas ettiğinde kararır ve gümüşi bir renktedir. Tüm izotopları radyoaktiftir. En bilinen izotopu ise plütonyum-239, diğerlerine oranla daha uzun bir yarılanma ömrüne sahiptir. Plütonyum, 1941 yılında Berkley'deki California Üniversitesi'nde bilim adamları Joseph W. Kennedy, Glenn T. Seaborg, Edward M. McMillan ve Arthur C. Wohl tarafından keşfedilmiştir.

Genelde doğada bulunmaz ancak uranyum cevherlerinde az miktarda plütonyuma rastlanılabilir. Plütonyum, nükleer enerji endüstrisinin bir yan ürünüdür. Los Alamos Ulusal Laboratuvarı'na göre her yıl yaklaşık 20 ton plütonyum üretilmektedir. Dünya Nükleer Birliği'ne göre, 1950'lerde ve 1960'larda yapılan atmosferik silah testleri, Dünya atmosferine tonlarca plütonyum bırakmıştır. 

Ticari olarak fazla kullanılmayan bir element olmakla beraber nükleer enerjide kullanılan maddelerin üçte biri plütonyum elementidir. Medyaya, ‘’insanoğlunun bildiği en toksik element’’ olarak lanse edilir ancak bilim insanları bunu reddeder. Plütonyum gama radyasyonuna sahip olmadığından, solunmadığı veya bir şekilde yutulmadığı sürece plütonyum ile çalışırken sağlık sorunları yaşanma olasılığı yoktur. Ayrıca 2003 yılından beri plütonyumdan kaynaklanan bir ölüm kayıtlara geçmemiştir.

İlginç bir bilgi: Plütonyum, Plüton gezegeninin adını almıştır. Bunun nedeni düşündüğünüz gibi bu elementin Plüton'da bolca bulunuyor olması değildir. Asıl nedeni şudur: Adını Uranüs gezegeninden alan uranyum ve Neptün gezegeninin alan neptünyumdan sonra gelir.

Protaktinyum (ENG) - Gikal

 

PROTACTINUM

The element protactinium is denoted by the symbol "Pa". It is in the group of aktanids of the

7th period of the periodic table. Its atomic number is 91 and its atomic weight is known as 231.03588. The melting point was measured at 1845 K (1572 ° C or 2862 ° F); however, the boiling point is not known. It was described by Kasimir Fajans and Oswald Helmut Göhring in 1913. It is solid at room temperature. It has a bright and gray-silvery color. The name of the element protactinium comes from protos and actinium, which means "first" in Greek.

It is one of the rarest and most expensive elements that do not occur in a laboratory setting. Due to its difficulty in finding, high radioactivity and toxicity, it is not used except for scientific studies.

In addition to not having any known biological role, it causes cancer if taken into the body.

Protaktinyum (TR) - Gikal

 

PROTAKTİNYUM

Protaktinyum elementi, "Pa" sembolü ile gösterilir. Periyodik cetvelin 7. periyodunun aktanitler grubunda yer alır. Atom numarası 91 ve atom ağırlığı ise 231.03588 olarak bilinir. Erime noktası 1845 K (1572°C veya 2862°F) olarak ölçülmüştür; ancak kaynama noktası bilinmemektedir.  1913 yılında Kasimir Fajans ve Oswald Helmut Göhring tarafından tanımlanmıştır. Oda sıcaklığında katı halde bulunur. Parlak ve gri-gümüşümsü renge sahiptir. Protaktinyum elementinin adı Yunancada "ilk" anlamına gelen protos ve aktinyumdan gelir 

Laboratuvar ortamında oluşmayan elementlerden en nadir ve en pahalı olanlarından biridir. Bulunma zorluğu, yüksek radyoaktivitesi ve toksisitesi sebebiyle bilimsel çalışmalar dışında kullanım alanı yoktur.

Bilinen herhangi bir biyolojik rolü bulunmamasının yanı sıra vücuda alındığı takdirde kansere sebep olmaktadır.

Bohriyum (ENG) - Gikal

 

BOHRIUM

The element bohrium is denoted by the symbol Bh. Atomic number 107 is an artificial element with atomic weight 264, estimated to be solid at 25 °C, silver or gray in color. It is named after Danish nuclear physicist Niels Bohr. Originally the element was called ‘nielsbohrium’ for a long time. The name was later shortened by IUPAC. Bohrium is a synthetic element about which little is known. It was discovered in 1981 by Peter Armbruster, Gottfried Münzenberg and colleagues from the GSI Helmholtz Heavy Ion Research Center. It is an extremely radioactive metal that does not exist in nature. Only a few atoms could be obtained by bombarding bismuth-209 isotopes with chromium-54 isotopes. Currently, it is produced only for research purposes. 

In the periodic table, it exists as a D-Block transition element. 7. 7 as a member of the period and the fifth member of the 6D series transition metals. it belongs to the group elements. Chemical experiments on the Element, bohrium 7. it has been confirmed to behave more heavily homologous with rhenium in the group. The chemical properties of bohrium are only partially characterized, but the chemistry of other Group 7 Elements is thought to be consistent. Because it is a very unstable element, any amount formed decomposes into other elements so quickly that there is no reason even to investigate its effects on human health or on the environment.

Bohriyum (TR) - Gikal

 

BOHRİYUM

Bohriyum elementi Bh sembolüyle gösterilir. Atom numarası 107, atom ağırlığı 264 olan, 25 °C'de katı olduğu, gümüş renginde veya gri renkte olduğu tahmin edilen yapay bir elementtir. Adını Danimarkalı nükleer fizikçi Niels Bohr’dan almıştır. Başlangıçta element uzun bir süre ‘’nielsbohrium’’ olarak adlandırılmıştır. Bu isim daha sonra IUPAC tarafından kısaltıldı. Bohriyum, hakkında çok az şey bilinen sentetik bir elementtir. 1981 yılında GSI Helmholtz Ağır İyon Araştırma Merkezinden Peter Armbruster, Gottfried Münzenberg ve çalışma arkadaşları tarafından keşfedilmiştir. Doğada bulunmayan son derece radyoaktif bir metaldir. Bizmut-209 izotoplarının krom-54 izotoplarıyla bombardımana tutulması ile sadece birkaç atomu elde edilebilmiştir. Günümüzde sadece araştırma amaçlı üretiliyor. 

Periyodik tabloda, bir d-blok geçiş elementi olarak bulunur. 7. periyodun bir üyesidir ve 6d serisi geçiş metallerinin beşinci üyesi olarak 7. grup elementlerine aittir. Element üzerinde yapılan kimya deneyleri, bohriyumun 7. gruptaki renyum ile daha ağır homolog olarak davrandığını doğrulamıştır. Bohriyumun kimyasal özellikleri sadece kısmen karakterize edilir ancak diğer grup 7 elementlerinin kimyası uyuştuğu düşünülmektedir. Çok dengesiz bir element olduğu için, oluşan herhangi bir miktar diğer elementlere o kadar hızlı ayrışır ki, insan sağlığı üzerindeki veya çevresine olan etkilerini araştırmak için dahi hiçbir neden yoktur.

Kaliforniyum (ENG) - Gikal

 

CALIFORNIUM

Californium is a radioactive chemical element with the symbol "Cf" and atomic number 98. Its pure form is soft and can be easily cut with a knife. It is insoluble in water but adheres well to the soil, and therefore its concentration in the soil can be 500 times greater than the water surrounding that soil. Californium is a silvery white colored, actinite metal with a melting point of 900 ± 30 °C and a boiling point of 1745 °C. It was first produced by bombarding Curium with alpha particles (helium ions) in a laboratory at the University of California, Berkeley in February 1950. It is the ninth member of the actinide series and the sixth trans-uranium element to be synthesized. In elements with a high atomic weight, it is the second element that can be produced, the amount of which can be seen with the naked eye, after aynchtaynium. The Element was so named in honor of the University of California and the state of California where it was discovered. Californium-252 has a number of specific applications as a powerful neutron emitter, with each microgramme of fresh Californium producing 139 million neutrons per minute. 

This feature allows Californium to be used as a neutron starter source in some nuclear reactors. Neutrons produced by Californium are used to treat some cervical and brain cancer patients where any radiation therapy is ineffective. According to its production, only two plants today produce Californium-252. These are the Oak Ridge National Laboratory in the United States and the atomic reactors Research Institute in Dimitrovgrad, Russia. Since 2003, these two plants have been producing 0.25 grams and 0.025 grams of Californium-252 each year, respectively. Of course, caution should be exercised when working with the element Californium, because ionizing radiation from the material on the bone and liver can cause cancer. It can also cause external tissue damage through gamma ray emission. Once accumulated in the body, it can take 50 years to remove from the skeleton and 20 years to remove from the liver.

Kaliforniyum (TR) - Gikal

 

KALİFORNİYUM

Kaliforniyum, sembolü  "Cf" ve atom numarası 98 olan radyoaktif bir kimyasal elementtir. Saf hali yumuşaktır ve bıçakla kolayca kesilebilir. Suda çözünmez ancak toprağa iyi yapışır ve bu nedenle topraktaki konsantrasyonu, o toprağı çevreleyen sudan 500 kat daha fazla olabilir. Kaliforniyum, erime noktası 900 ± 30 °C ve kaynama noktası tahmini 1745 °C olan, gümüşi beyaz renkli, aktinit bir metaldir. İlk kez Şubat 1950'de Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'deki laboratuvarda küriyumun alfa parçacıkları (helyum iyonları) ile bombardıman edilmesiyle üretildi. Aktinit serisinin dokuzuncu üyesi ve sentezlenen altıncı uranyum ötesi elementtir. Yüksek atom ağırlığına sahip elementler içinde, aynştaynyumun ardından çıplak gözle görülebilecek miktarı üretilebilen ikinci elementtir. Element, keşfedildiği Kaliforniya Üniversitesi ve Kaliforniya eyaletinin onuruna bu şekilde isimlendirildi. Kaliforniyum-252, güçlü bir nötron yayıcı olarak bir dizi özel uygulamaya sahiptir ve her mikrogram taze kaliforniyum dakikada 139 milyon nötron üretir. Bu özellik, kaliforniyumun bazı nükleer reaktörlerde bir nötron başlangıç kaynağı olarak kullanılmasını sağlar. Kaliforniyumun ürettiği nötronlar, herhangi bir radyasyon tedavisinin etkisiz olduğu bazı rahim ağzı ve beyin kanseri hastaların tedavisinde kullanılır. Üretimine bakarsak günümüzde yalnızca iki tesis kaliforniyum-252 üretir. 

Bunlar, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı ve Rusya'nın Dimitrovgrad şehrindeki Atomik Reaktörler Araştırma Enstitüsü'dür. 2003 yılından günümüze bu iki tesis, her yıl sırasıyla 0.25 gram ve 0.025 gram kaliforniyum-252 üretmektedir. Pek tabii kaliforniyum elementiyle çalışma yaparken dikkatli olunmalıdır çünkü kemik üzerindeki ve karaciğerdeki materyalden gelen iyonlaştırıcı radyasyon kansere neden olabilir. Ayrıca gama ışını emisyonu yoluyla dış doku hasarına da neden olabilir. Vücutta biriktikten sonra, iskeletten çıkarılması 50 yıl, karaciğerden çıkarılması ise 20 yıl alabilir.

Hassiyum (ENG) - Gikal

 

HASSIUM

Hassium is a radioactive element with the symbol" Hs " and atomic number 108. 7 of the periodic table. period and 8. it is a transition element found in its group. It takes its name from the German state of Hesse, where it was first discovered. Hassium is not found in nature. It is an artificial element that can be obtained in laboratory environment... According to its isotopes, there are 12 known isotopes of hassium, all of which are radioactive. None of them are stable. The mass numbers of these isotopes range from 263 to 277. Its most stable isotopes known have half-lives of about ten seconds. One of the super-heavy elements, hassium, is found only in laboratories where it is synthesized. Only 100 atoms have been produced to this day. It is estimated that hassium, which cannot be synthesized in quantities visible to the naked eye, is a silver-colored metal. It is predicted to be a dense solid metal at room temperature and normal pressure. Because it decays in a very short time and cannot be obtained in the amount to be observed, it has no application and use other than laboratory experiments. 

It was discovered in 1984 by Peter Armbruster, Gottfried Münzenberg and colleagues from the GSI Helmholtz Heavy Ion Research Center, and Hassium is the fastest decaying element among the elements as far as it can be observed. The Half-Life of their isotopes is very short, they decay very quickly. For this reason, its observable isolation has not been achieved, perhaps it will never be achieved. Hassium has no known biological role on humans, animals and plants. Because of its radioactivity, it is estimated that it may be toxic or carcinogenic. It is assumed that it can also be dangerous to the environment.

Hassiyum (TR) - Gikal

 

HASSİYUM

Hassiyum "Hs" sembolü ile gösterilen ve atom numarası 108 olan radyoaktif bir elementtir. Periyodik tablonun 7. periyot ve 8. grubunda bulunan bir geçiş elementidir. Adını ilk kez keşfedildiği yer olan Almanya’nın Hessen eyaletinden alır. Hassiyum, doğada bulunmaz. Laboratuvar ortamında elde edilebilen yapay bir elementtir... İzotoplarına bakacak olursak hassiyumun bugüne kadar hepsi radyoaktif olan 12 izotopu biliniyor. Hiçbiri kararlı değildir. Bu izotopların kütle numaraları 263 ila 277 arasında değişiyor. Bilinen en kararlı izotopları yaklaşık on saniyelik yarı ömürlere sahiptir. Süper ağır elementlerden biri olan hassiyum, sadece sentezlendiği laboratuarlarda bulunuyor. Günümüze kadar sadece 100 atomu üretilebildi. Çıplak gözle görülecek miktarda sentezlenemeyen hassiyumun gümüş renkli bir metal olduğu tahmin ediliyor. Oda sıcaklığında ve normal basınçta yoğun bir katı metal olduğu öngörülüyor. Çok kısa sürede bozunduğu ve gözlemlenecek miktarda elde edilemediği için laboratuar deneyleri dışında herhangi bir uygulaması ve kullanımı bulunmuyor. 

1984 yılında GSI Helmholtz Ağır İyon Araştırma Merkezinden Peter Armbruster, Gottfried Münzenberg ve çalışma arkadaşları tarafından keşfedildi Ayrıca Hassiyum, gözlemlenebildiği kadarıyla elementler arasında en çabuk bozunan elementtir. İzotoplarının yarılanma ömürleri çok kısadır, çok çabuk bozunurlar. Bu sebeple gözlemlenebilir izolasyonu sağlanamamıştır, belki de hiçbir zaman sağlanamayacaktır. Hassiyumun insanlar, hayvanlar ve bitkiler üzerinde bilinen bir biyolojik rolü bulunmuyor. Radyoaktivitesi sebebiyle toksik veya kanserojen olabileceği değerlendiriliyor. Çevre için de tehlikeli olabileceği varsayılıyor.

Mendelevyum (ENG) - Gikal

 

MENDELEVIUM

Mendelevium element is shown as Md. The isotope of the element with atomic number 101 and mass number 256 was artificially obtained in 1957. This element is named after Dmitri Mendeleyev. Mendelevium metal has not yet been synthesized in bulk quantities. All of the studies related to its physical properties have been done on prediction and approach. It is assumed that the melting point of mendelevium is 827 °C. This value is exactly the same as the predicted value for the neighboring element nobelium. Its density is estimated to be approximately 10.3 ± 0.7 g/cm3. A mendelevium atom has 101 electrons, and at least three (and perhaps four) of them can act as valence electrons. The element mendelevium is absent in nature and has a very unstable core structure. So it is quite difficult to produce or detect. Mendelevium has no known application or area of use. Mendelevium does not occur naturally and is not found in the Earth's crust. So for now there is no reason to think about the health hazards. 

Mendelevium was founded in 1955 by American Scientists at the University of California, Albert, Ghiorso, Bernard G. Harvey, Gregory R.. Choppin, Stanley G.. Thompson and Glenn t. Produced by Seaborg. During the experiment, an Einsteinium-253 sample was bombarded with alpha particles (helium nuclei) and mendelevium-256 was detected. This atom had a Half-Life of about 78 minutes. As a result of subsequent experiments, several thousand mendelevium atoms were obtained, and today it is possible to produce millions of mendelevium atoms. The longest-lived isotope is mendelevium-260, which has a Half-Life of 28 days.

Mendelevyum (TR) - Gikal

 

MENDELEVYUM

Mendelevyum elementi Md şeklinde gösterilir. Atom numarası 101, kütle numarası ise 256 olan elementin, izotopu 1957’de yapay olarak elde edilmiştir. Bu elemente Dmitri Mendeleyev'den sonra bu isim verilmiştir. Mendelevyum metali henüz toplu miktarlarda sentezlenememiştir. Fiziksel özellikleri ile alakalı yapılan çalışmaların tamamı tahmin ve yaklaşım üzerine yapılmıştır. Mendelevyumun erime noktasının 827 °C olduğu varsayılmaktadır. Bu değer, komşu element nobelyum için öngörülen değerle birebir aynıdır. Yoğunluğunun ise yaklaşık 10.3 ± 0.7 g/cm3 olduğu tahmin edilmektedir. Bir mendelevyum atomunun 101 elektronu vardır ve bunlardan en az üçü (ve belki de dördü) değerlik elektron olarak hareket edebilir. Mendelevyum elementi doğada yoktur ve çok kararsız bir çekirdek yapısına sahiptir. Bu yüzden üretmek ya da tespit etmek oldukça zordur. Mendelevyumun bilinen bir uygulaması ya da kullanım alanı yoktur. Mendelevyum doğal olarak oluşmaz ve yer kabuğunda bulunmaz. Bu nedenle sağlık tehlikelerini düşünmek için şimdilik hiçbir neden yoktur. 

Mendelevyum 1955’de Kaliforniya Üniversitesi’nde ABD’li bilim insanları Albert, Ghiorso, Bernard G. Harvey, Gregory R. Choppin, Stanley G. Thompson ve Glenn T. Seaborg tarafından üretilmiştir. Deney sırasında, bir einsteinyum-253 numunesi alfa parçacıkları (helyum çekirdekleri) ile bombardımana tutuldu ve mendelevyum-256 tespit edildi. Bu atomun yaklaşık 78 dakikalık bir yarı ömrü vardı. Daha sonraki deneyler sonucunda birkaç bin mendelevyum atomu elde edildi ve bugün milyonlarca mendelevyum atomu üretmek mümkündür. En uzun ömürlü izotop, 28 günlük yarı ömre sahip olan mendelevyum-260'tır.

Meitneriyum (ENG) - Gikal

 

MEITNERIUM

Meitnerium is a synthetic chemical element with atomic number 109, denoted by the Symbol" Mt". This element, which is radioactive, is an element that can only be produced in the laboratory, which is not found in nature. It takes its name from Austrian physicist Lise Meitner. It was first synthesized on 29 August 1982 by a team working at the Darmstadt Institute for Heavy Ion Research under the direction of Peter Armbruster and Gottfried Münzenberg. The team bombarded a target consisting of bismuth-209 with accelerated iron-58 cores. The synthesis of the new element showed that it is possible to create new heavy elements by nuclear fusion techniques. No chemical experiments have yet been conducted to confirm whether the element found in period 7 and group 9 acts as a heavier homologue of Iridium in Group 9, as the seventh member of the 6D series transition metals. Lighter homologs of meitnerium have been calculated to have similar properties to cobalt, rhodium, and Iridium. 

So far, only small amounts of meitnerium have been obtained. Therefore, it is currently only used in scientific research. It is also thought to have similar properties to cobalt, rhodium, and iridium based on its position in the periodic table.

Meitneriyum (TR) - Gikal

 

MEİTNERİYUM

Meitneriyum, "Mt" sembolü ile gösterilen ve atom numarası 109 olan sentetik bir kimyasal elementtir. Radyoaktif olan bu element doğada bulunmayan yalnızca laboratuvarda üretilebilir bir elementtir. Adını Avusturyalı fizikçi Lise Meitner’den alır. İlk kez 29 Ağustos 1982'de Peter Armbruster ve Gottfried Münzenberg yönetiminde Darmstadt Ağır İyon Araştırması Enstitüsünde çalışan bir ekipçe sentezlendi. Ekip bizmut-209'dan oluşan bir hedefi hızlandırılmış demir-58 çekirdekleriyle bombaladı. Yeni elementin sentezi nükleer füzyon teknikleri ile yeni ağır elementlerin oluşturulmasının mümkün olduğunu gösterdi. Periyod 7 ve grup 9'da bulunan elementin 6d serisi geçiş metallerinin yedinci üyesi olarak, grup 9'daki iridyumun daha ağır bir homologu olarak davranıp davranmadığını doğrulamak için henüz hiçbir kimyasal deney yapılmamıştır. Meitneriyumun daha hafif homologlarının kobalt, rodyum ve iridyum ile benzer özelliklere sahip olduğu hesaplanmıştır. 

Şimdiye kadar sadece az miktarlarda meitneriyum elde edilebilmiştir. Dolayısıyla şu anda sadece bilimsel araştırmalarda kullanılmaktadır. Ayrıca periyodik tablodaki konumuna göre kobalt, rodyum ve iridyuma benzer özelliklere sahip olduğu düşünülmektedir.

Nobelyum (ENG) - Gikal

 

NOBELIUM

The element nobelium is shown as no. It is a synthetic element with atomic number 102 and atomic weight 253. It is named after Alfred Nobel, the founder of the Nobel Prize, and is known as a radioactive metal. Only a few of its atoms have been synthesized so far, and its Half-Life is only 58 minutes. It is the tenth transuranic element and the penultimate member of the actinide series. Like all elements with an atomic number above 100, nobelium can only be produced by bombarding lighter elements with charged particles in particle accelerators. It was diagnosed in 1958 in California. It was obtained from the bombardment of Curium-246 with a carbon 12 core. The name nobelium was given by the “Nobel Institute of Physics”in Sweden, where the first experiment on this substance was conducted in 1957. Nobelium metal has not yet been synthesized in bulk quantities, so the vast majority of analyses and determinations are considered assumptions. A nobelium atom has 102 electrons, three of which can function as valence electrons. 

The chemistry of Nobelium has not yet been fully characterized, and it is known that it can only take +3 or +2 oxidation states in aqueous solution. + 2 oxidation state is more stable. Nobelium has no application or use area. It is only addressed for research processes. Nobelium does not occur naturally, it has not yet been detected in the Earth's crust. It is so unstable that any amount formed decomposes very quickly to other elements. So there is no reason for now to think about health hazards.

Nobelyum (TR) - Gikal

 

NOBELYUM

Nobelyum elementi No şeklinde gösterilir. Atom numarası 102, atom ağırlığı ise 253 olan sentetik bir elementtir. Adını Nobel ödülünün kurucusu Alfred Nobel'den almıştır ve radyoaktif bir metal olarak bilinir. Şimdiye kadar sadece birkaç atomu sentezlenmiştir ve yarı ömrü sadece 58 dakikadır. Onuncu transuranik elementtir ve aktinit serisinin sondan bir önceki üyesidir. Atom numarası 100'ün üzerinde olan tüm elementler gibi, nobelyum da sadece partikül hızlandırıcılarda daha hafif elementlerin yüklü partiküller ile bombardıman edilmesiyle üretilebilir. 1958 yılında Kaliforniya’da teşhis edilmiştir. Küryum-246’nın, karbon 12 çekirdeğiyle bombardımanından elde edilmiştir. Nobelyum ismi bu madde üzerinde 1957’de ilk deneyle ilgili çalışmaların yapıldığı İsveç’teki “Fizik Nobel Enstitüsü”tarafından verilmiştir. Nobelyum metali henüz toplu miktarlarda sentezlenememiştir bundan dolayı yapılan analiz ve saptamaların büyük bir çoğunluğu varsayım olarak nitelendirilir. Bir nobelyum atomunun 102 elektronu vardır ve bunlardan üçü değerlik elektronu olarak işlev görebilir. 

Nobelyumun kimyası henüz tam olarak karakterize edilmemiştir ve sulu çözeltide yalnızca +3 veya +2 oksidasyon durumlarını alabildiği bilinir. +2 oksidasyon durumu daha kararlıdır. Nobelyumun bir uygulama ya da kullanım alanı yoktur. Sadece araştırma süreçleri için ele alınmaktadır. Nobelyum doğal olarak oluşmaz, yer kabuğunda henüz tespit edilmemiştir. O kadar dengesizdir ki; oluşan herhangi bir miktarı, diğer elementlere çok hızlı bir şekilde ayrışır. Bu yüzden sağlık tehlikelerini düşünmek için şimdilik bir neden yoktur.

Molibden (ENG) - Ekal

 

Molybdenum is a metallic element with a silver white color, atomic number 42, atomic weight 95.95 and density 10.2. Molybdenum plays an important role in alloys it creates with steel due to its strong carbide forming property. Due to its structure very similar to the soft black mineral molybdenite graphite, it was assumed to be a lead ore until 1778 before Carl Scheele showed it to be neither lead nor graphite, although he could not determine exactly what it was when analyzing it. Swedish chemist Peter Jacob separated molybdenum into metal in Hjelm in 1782 and named it after the Greek word molybdos, meaning "like lead".

Molybdenum can also be obtained directly by mining and as a byproduct during copper mining. Molybdenum is found in its ores in amounts ranging from 0.01% to 0.5%. About half of the world's molybdenum mining is done in the USA. Molybdenum, which is similar to chromium and wolfram in terms of chemical properties; It has superior properties such as high melting and boiling point, high heat resistance, high thermal conductivity and low thermal expansion. Molybdenum melts at 2623 ° C. With this feature, it takes the sixth place among metals. Molybdenum boiling at 4639 ° C is not affected by air in cold, oxidized in incandescent state, affected by nitric and sulfuric acids, decomposes water vapor at high temperatures. The density of molybdenum is 10.28 gr / cm3. Molybdenum is a transition metal with an electronegativity of 2.16 on the Pauling scale. Does not react visibly with oxygen or water at room temperature. Weak oxidation of molybdenum begins at 300 ° C; Bulk oxidation occurs at temperatures above 600 ° C, resulting in molybdenum trioxide. Although the Mo3 + cation is known under carefully controlled conditions, molybdenum, like many heavy transition metals, has little tendency to form a cation in an aqueous solution. Molybdenum is a versatile and price-influencing alloying material used in special steels, pig irons, nickel, cobalt and titanium-based alloys. Approximately 2/3 of the molybdenum compounds are used as molybdic oxide, 20% as ferromolybdenum, and the rest in the form of ammonium molybdate, calcium molybdate and sodium molybdate.

Zirkonyum (ENG) - Ekal

 

Zirconium; symbol Zr is a chemical element with atomic number 40 and atomic weight 91,224 g / mol. It is a bright, whitish gray metal that can be expanded and beaten in solid form at room temperature. In case of low purity, it can be hard and fragile. In addition, zirconium, which is a highly flammable metal in powder form, is less flammable in solid form. It is highly resistant to zirconium acids, salt water and alkalis. Its melting point is 1855 degrees and its boiling point is 4371 degrees. There is always 1/50 of hafnium (Hf) element in zircon. Zirconium has a hexagonal crystalline structure and is very resistant to temperature and corrosion. It can also be found in many different compounds. Approximately 75% of zirconium is made in Australia and South African countries. It is mostly found in Australia territory in the world, but in addition to Australia, it is also located in Brazil, Russia, South Africa and the USA. It is estimated that there are about 60 million tons of zirconium in the world and it is also known to be found in S-type stars. Zirconium fragments were also found in meteor fragments.

Zirconium metal was first discovered in 1789 by Martin Heinrich Klaproth. It was isolated by Jons Jakob Berzelius in 1824. Known minerals are zircon (ZrSiO4) and baddeleyite (ZrO2). The synonyms for Baddeleyit (named after Joseph Baddeley, who discovered it in Sri Lanka in 1892) are zirconium oxide, zirconium dioxide and zirconia. Therefore, zircon and zirconia, which are similar in terms of word structure but different chemical compositions, should not be mixed with each other.

Zirconium metal is used as the building material of nuclear reactors due to its corrosion resistance and high neutron absorption feature. 1% of the zirconium supply goes to the coating of nuclear reactors.

Zirconium metal is used in spacecraft where heat resistance is required. In jet engines and stationary gas turbines, high temperature parts such as burners, blades and blades are preferred because they are more protected by thin ceramic layers, which are usually made of zirconia and yttrium.

Because zirconium has excellent resistance to most corrosion, it is used as an alloying agent in materials exposed to aggressive environments such as surgical instruments, light filaments and watch boxes, as well as in some special applications such as high reactivity of Zirconium with oxygen at high temperatures, explosive primers and receivers in vacuum tubes. Burning zirconium is used as a light source in some photographic flash bulbs.

Zirconium bearing compounds are used in many biomedical applications, including dental implants and crowns, knee and hip prostheses, middle ear ossicular chain reconstruction, and other restorative and prosthetic devices.

Krom (ENG) - Ekal

 

The element chromium is a metallic element with atomic number 24 and atomic weight 51,996. Its Latin is Chromium and its symbol is Cr. Chromium is in the 5B area of ​​the periodic table.

 The chrome element, which is especially used in the chrome plating process, has found its use in the industrial field in the 20th century. Its most important feature in the industrial sector is that its melting point reaches 1890 ° C, while its boiling point reaches up to 2500 ° C.

The first person to discover chromium was a French chemist named Vauquelin. During his research in Siberia in 1797, he found it in a Lead sprout. Chromium is among the first crystallized elements in the formation of the world. Chrome stone, rock, etc. It is found in crystal form in places and it is delivered to production facilities as powder or liquid during its processing.

Since the color of each compound is different, it is used in a wide range of paint industry as well as in hard chrome plating on steel or metal. While Cr +2 compound is blue in color, Cr +3 Green, Cr +6 and +7 can be yellow, red and orange. They are used to color the paint with the necessary solutions.

Chromium is an element hidden from the earth, between stones and in rocks and is not found in pure form. It is in combination with other natural elements. After necessary procedures, it is purified and sold to the market. Formation of chromium element in nature is in the form of chromite and its formula is FeOCr2Os3.

In metal industry (to produce stainless products, to provide corrosion resistance, to provide hard strength), to provide the necessary reactions in the field of chemistry and to produce a new formula (coloring paint, etc.) and the most important area of ​​use is in stainless steels with Ni. The chromoxide layer it creates covers the steel surface like a film layer and provides resistance to chemical corrosion.

It is a very important element for operators in businesses due to its properties in industrial solutions.

There are chrome deposits in Mersin, Adana, Kayseri, Bursa, Balıkesir, Kütahya, Kocaeli, İstanbul, Yalova and İzmit. The chromium element helps transfer the sugar in the blood to the cells. Chromium is also found in peanuts, egg yolks, cheese, grape juice, yeast, oysters. It also benefits bones.